Odamın sen köşesinde
Siyah beyaz resmin ve ben.
Şarkılar, sabahı beklemeden
Dumanlanır,
Seni her çektiğim nefes
Hayaletlerle dans eder gibi,
Öyle acılar çektim ki
Harçlık istediğimi unutacak kadar
Uzaktık, ayrılık babamdan
Affedilmeyen, şiddete dolu anlarım
Korkulu rüyalara dönüştü.
Yaralı kalbimi yanında bıraktım
Sen ona iyi bakasın diye bademim
Elbet bir gün sevgili olacak
Upuzun bir yolculuğa
Birlikte uzanacaktır bu gönül
Sen anlamsız hayatın anlamı,
Yokluğunda anlamsızlaşan mutluluk
Ve sen ey anlam...
Şimdi artık yoksun,
Karşı konulamaz bir günbatımı,
Bir arada tutamadığım buhar gibi
Binlerce şiir onlarca destan yazılsa da
Hiç biri ötekine benzemedi
Ne Cahit anlatabildi şiirlerinde
Ne de bizim Nazım
Öyle şen şakraktırlar ki
HİKAYEMDE OLUR MUSUN?
Sen benim her günüm olur musun?
Bir kelebek gibi;
Kozasından çıkıncaya dek,
Yüreğimde yuvalanan ama çıkamayan,
Kırmızı şarap içerim
Güneş altında solmasın diye
Birde şarap gibi
Kalplerimiz mahsenler de saklansın
Kadınım benimle yıllansın diye
Önce gülümseyişinle tanıdım seni
Sonra gözlerindeki gökkuşağı renklerinle
Heleki o masum ürkek bakışların
Sanki bir yakalasam elini
Bir girebilsem yüreğine diye
Özlem ile kucaklaşan sevgin
Biliyorum okuyamayacaksın aslında
Sayfalarda ki bütün duygularımı
Bir saçak gibi dağılacak köşelere
Sana ulaşabilmek, dokunabilmek için.
Onlarda senin gibi,
Onlar inandıkları için,
Düşlerinde yaşamak istemedikleri için,
Gelecekleri için öldüler.
Öldüler ki siz geleceği yaşayın diye
Onlar yaşayan sevdiklerini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!