Halil Ahsen Turabi Şiirleri - Şair Halil ...

Kuru bir ağaç gibi yıkılmış duygularım.
Su dökme boşa gider kuruyan dallarıma…
Karanlık baharıma zehirdir anılarım,
Ne zaman yeşeren bir dal alsam kollarıma…

Bilinmez bir bilmece bu, çöz çözebilirsen!

Savaşın bir yüzü kan, diğeri acı, çile
Düşen bütün bombalar, yüreğimde patlıyor

Her savaşta ölüm var, pişmanlıklar nafile,
Kalanların feryadı, ciğerimi dağlıyor

Şaşma bir gün bu teker takılırsa tümsekte,
Bakma boşuna sakın, gelir mi sandın destek?
Evvela yakın makam dostları vurur sekte,
Şaşar kalırsın bu ne, köstek üstüne köstek?

Dağ gibi dostlar varsa hiç umulmaz hezeyan,

Ateşten bir gömlek gibi sırtımda sanki bu yük,
Bir türlü atamadım dertlerim benden büyük.

Açıl susam açılla açılıverse dünyam!
Ne derd kalırdı ne gam, gerçekleşirdi rüyam.

İçimde bin sızı yüreğim pare,
Çaresiz derdime bulunmaz ilaç…
Asırlık çınardı devrilen yere,
Yıkılmaz dediğim o koca ağaç…

Neyleyim ovayı, neyleyim dağı,

İnsanlar, insanlar, insanlar kalabalıklar! ..
Mahkûma mahkûm olmuş, mahkûm ruhlu mahlûklar…

Biri yerde sürünür, diğeri para aklar.
Açtan asla anlamaz, tepede duran toklar.

Kuvuştur beni ya rab, bir türlü varamadım!
Yalnızlık diyarında güle varan yol ırak…
Yoruldum bittim artık, kalmadı hiç takadım,
Öksüz bir çocuk gibi ağladım hıçkırarak.

İçimde fırtına var yıkıldı metanetim,

Uğraşma boşuna olmaz aydınlık,
Ha gece ha gündüzmüş ne fark eder?
İçimi sarmış iç içe karanlık,
Yedi renk özlemi bende bin keder…

Pembeymiş sabahın ilk ışıkları,