Halıcı Kızlar VII Gelin oldular Gurbete

hiç görmedikleri, bilmedikleri ucara memleketlere
sevip-sevemeyeceğini düşünemeden bile
kucak açtılar; farklı seslere, adet ve geleneklere
ağa-aba dediler kendinden çok-çok küçüklere

“buraları sevemedim, gönlüm orada
yanıyorum tuz-biber yarada
deli gönül eremedi eyvah murada
ölüyorum tez yetiş merama”

her sabah gün ışıdığında,
sılaya döndü yüzleri,
evlerini, evdekileri,
döğüşdüğü gardaşlarını öğsedi
burnunda tüttü herbiri,
yumana kadar gözlerini
uyuyunca rüyasında gördü köyünü,
köyünde kendini

'-Yüksek-yüksek tepelere ev kurmasınlar
Arşı-arşı memlekete kız vermesinler
Annesinin bir tanesini hor görmesinler
Uçan da kuşlara malim olsun ben annemi özledim
Hem annemi hem babamı, ben köyümü özledim

Anamın bir atı olsa binse de gelse
Bobamın yelkeni olsa aşsa da gelse
Kardeşlerim yollarımı bilse de gelse
Uçan da kuşlara malim olsun ben annemi özledim
Hem annemi hem babamı, ben köyümü özledim.'

bir acılara hüküm giymişlik,
bir ne yapacağını bilmezlik
bir handikap,
bir ürkeklik
bir boşvermişlik,
bir vazgeçmişlik

bir müebbet
bir idama hüküm giymişlik
çaresizlik,
çaresizlik
çaresizlik

“düyaya gelmek mi suçum-günahım•
sevmek suçsa her cezaya razıyım
idamlıksam gecikmesin infazım
müebbetsem al canımı Allahım”