Halıcı Kızlar VI Gelin oldular

Gelin oldu

yıllarca dünürcü beklediler sevdiklerinden,
ilk ve son kez onlara da yapıldı gelinbaşı
kızlar gelin olup, ayrıldılar evlerinden
gelin olup, köylerinden ayrılanlar da vardı

“köprüden geşdi gelin
saş bağın düştü gelin
diloy loy
haldan bilmez ne fayda
söz anlamaz ne çare”

kapıyı sağdıcı tutdu, sandığı kızkardeşi
atbaşından tutdu ağabeyi, kayınpedere verdi
köyün alt yanında yolu kesmiş, delikanlılar
“toprak bastı parası” istemiş-koparmış muhtar

“gül ağacı boğum boğum
dert içimde düğüm düğüm
ayrılığın günü böğün
anam hakkımı helal et”

çocuklar koşup, kapalının arka merdivenine tutunma telaşında
kalabalık dağılmış, kız evi yasda, kızanasının başı çekkili
kız babası derin kederler içinde, ne gelir elinden bin pişman olsada
eş-dost yalnız bırakmaz, “-erkekler ağlamaz” ama o baba
“-Allah geçim-dirlik versin”
“-amin” herkesin “amin” dediği, babasının da en büyük dileği

“-boba bostanın bittimi
tarlaya köken attımı
beni verdin el oluna
ahın yerini dutdu mu”