Halıcı Ablalar Şiiri - Kadircan Keskinbora

Halıcı ablalar
Ne kadar hızlı elleri!
İğnelerle oynuyor,
Doluyor iplikleri
Elleri,
Halılara doluyor.
Azıcık yavas olun ne olur!
Izleyemiyorum.
Ne kadar guzel ormussunuz
Bu halilari.
Uzerlerine basmayacagim
Kiyamam
Ablacigim
Sutumu dokmeyecegim ustlerine
Soz veriyorum.
Halilarinizin uzerine uzanacagim
Kiyamam onlara basmaya
Halica ablalar
Ellerinize saglik,
Gozlerinize saglik.

“Ogulcan” a Masal
Atalarimin izinden
Dag, tepe, kayalar astim
Ab – i hayat cesmesinden
Kana kana sular ictim.

Keci yollari, patika,
Sose, asfalt, otobanlar
Tunel, viyaduk, gecitler
Suruyle kopruler gectim.

Agri Dagi’ni tam yedi
Kaf’i on adimda astim,
Duzlukte duran cakila
Ayagim takildi uctum.

Yedi basli ejderhayi,
Uc darbede yere serip
Kaf’in arkasindan suyu
Fiskiyeye surup sactim.

Yorgun argin eve geldim.
“Ogul”dan geldi bir soru:
“Insan nasil adam olur? ”
Zoru gordum, hemen kactim.