Haliç ve Kadın Şiiri - Emre Ozoran

Lanetin karşısında gül ve mum kokan kadın,
Gözlerin kalın camın arkasındaki su kadar berrak.
Asla yanılmadın kaldırımlara,
Sigarını söndürmeden hiç yere atmadın.

Sokaklarda dolaşmadın karlı günlerde,
Parke taşlarının yalnızlığını yaşamadın.
Sevmedin yıldırımları camları buğulu gecede.

Galata Köprüsü açılır Eminönü’nden Karaköy’e, yol boyu nargile ve balık kokuları ve turistlerin bira bardakları alır gözünü.
Bak bir olta atıldı, biri daha, ne kadar büyük balık çekiyor şu adam!
Tömbeki mi içiyorsun gemilere bakarak?
Yoksa hayallerin bulutlarla kuşlarda mı geziyor?
Köz iste, sönüyor alev.
Duman azalıyor.
O duman benim aklımı çeliyor.
Köşeden içime çekiyorum seni o dumanla,
Rüyalara karışıyorum.