Sen kapalı kapılar ardındaki fısıltı
Boğazları ve yürekleri parçalayan,
En masumların gülümseyerek ölüme,
Sahipsizliğin çığlıklarında gözleri kapalı
Ölüme kucak açtıkları yeşil elma kokusu.
Ölümsüzlüğün musikisi çınlamakta
Toprak kokusu ellerdeki gözlerin siyahında.
Rapsodik kalp atışları duyulmada
Riyazet halindeki el değmemiş minikten.
Hasret kaldığı o parmak dokunuşu
Kur düşlerinde ki zira onun düşü bile yok.
Nasıl olsun ki? O artık yeşil elma kokusu
En kışkırtıcı kadın kokusundan daha mucize
Daha ulvi, daha ebedi, daha çocuksu
Ve elbette Yavuzi…
Kayıt Tarihi : 28.4.2012 13:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Yavuz Er](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/04/28/hali-muamma.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!