Halet-i ruhiyem - Hal-i pür melal

Çak çak edip karanlığa saldın da,
Sinenin sinine koymadın beni ,
Yaşarken ruhumu söküp aldın da ,
Anlamaya gayret etmedin beni.

Sapladın bağrıma alazdan batrak ,
Bitmedi zemheri , döküldü yaprak ,
Toprağı koynuna almadan toprak ,
Paslı martin gibi çatmadın beni.

Halet-i ruhiyem gayrı bozuktur ,
Ben de insanım hem günah yazıktır,
Götüreceğim bir mide azıktır ,
Bir atlas misali tutmadın beni.

Heyulam ruyalarında gezecek,
Hanene yokluğun ıtrı dolacak,
Başka ne vardı böylesi yakacak ?
Aylardır hülyana katmadın beni.

Vereceğim! Varsa kaç okka diyet,
Ukbâ için edilen bu son niyet ,
Ömrümün tetiği düştü nihayet ,
Dokuz milim kadar tatmadın beni .

Nurullah Koç

Giresun