Halet-i Ruhiyem Şiiri - İlhami Arslantaş

Bazen buruk neşe bazı keder içinde
Dolu bir kadeh gibi taşıyorum yıllardır
İçimde boğuyorum melun hıçkırıkları
Yaralı bir kuş gibi yaşıyorum yıllardır

Gölgemin üzerine yığılıp kalıyorum
Kalemime sarılıp ondan güç alıyorum
O an gezgin aklımı sonsuza salıyorum
Bir densiz muammayı kaşıyorum yıllardır

Dağarcıkta azığım her şey hayata dair
Biraz hüzün biraz gam ya da neşe ve sair
Düşüyorum yollara bir yanı topal şair
Düşe kalka irfana koşuyorum yıllardır

Şu mendebur feleğin çemberinden geçerek
Düşün el yordamıyla hedefimi seçerek
Kendimden geçiyorum aşk badesin içerek
O yalnız akşamlarda coşuyorum yıllardır

Kırık hayallerimi onarıyorum bazı
Kırk yıl sayfalarımda geçirdim kışı yazı
Kalemim çok yoruldu gönlüm yedi ayazı
Kendimi cemalimden boşuyorum yıllardır

Aşk mı dersiniz buna ilham denilen mey mi
Ruhumu serinleten kaval mı yada ney mi
Bende bilemiyorum fevk için bir deney mi
Bu duygu girdabına düşüyorum yıllardır

Kuruyorum kırk yama eski üskü cümleler
Bazen de buluyorum yorgun düşmüş imgeler
Bilmiyorum aslında hangisi ne simgeler
Umut yoluna şiir döşüyorum yıllardır

Der ilhami her zaman insanı seviyorum
Sürçülisan eylesem kendimi dövüyorum
Tebelleş olsa şeytan başımdan kovuyorum
Gönlümdeki DOSTLARLA üşüyorum yıllardır
…………Gecenin dehlizinde ışıyorum yıllardır