Halepçe'ye Ağıt Elma Kokusunu Sever misin?

HALEPÇE’YE AĞIT (ELMA KOKUSUNU SEVER MİSİNİZ?)
Oy havar, ey insanlar;
Hele koşup gelin.
Gelinde görün insanlığın ne halde olduğunu.
Köyler yakılmış gidilmez,
Kadınlar atmışlar kendilerini diz üstü toprağa,
Açmış ellerini ufka doğru Allah’tan yardım istiyorlar.
Dövünmeler, ağıtlar birbirine karışmış arşa doğru yükseliyordu.
Çocuk, kadın erkek hiç fark etmiyordu; zalimler için öldürmek.
Basit bir oyun gibiydi HALEPÇE SOKAKLARI.
Çocuklar yüzükoyun toprağa düşmüş,
Güneşin altında ki; sıcaklıkta…
Bir yıkım vardı KÜRTLER sokaklarında, HALEPÇEDE.
Önce elma kokusu sardı minik bedenleri,
O elma kokusu binlerce ölümün habercisiydi.
Sokaklar dilsiz, sokaklar yıkık,
Yıkık sokaklarda ölen HALEPÇE,
Ölen insanlıktı, başkaldıran Saddam’ın zalimliğiydi.
Torbasında umut vardı o gözlerinde masum çocukların,
Yaşamaya dair yeni bir güne başlamayı umut ediyordu.
Oysa umutları kaldı heybesinde.
Kimin eli koptu, kimin elinde ısırılacak bir lokma ekmeği kaldı.
Kimininse gözyaşları korumadan kaldı yanaklarında.
Serildi cansız bedenler güneşin altında HALEPÇE sokaklarında.
Ve HALEPÇE toprakları KÜRT insanın kanıyla sulandı.
Her damlasında KÜRT kanı vardı sulanmış topraklarda.
O kanla yükseldi gökyüzüne dövünme, ağıt, acı, feryat sesleri.
HALEPÇE’DE yükseldi insan ölümlerinin sesi ufka doğru tüm insanları duyması için.
Oy havar, ey insanlar;
Hele koşup gelin.
Gelinde görün HALEPÇE’DE KÜRT insanlığın ne halde olduğunu,
Ve nasıl katledildiği…

-15.03.2014/ ERZİNCAN-