HALEPÇE ve ROJAVA ANISINA

Aldığım soluk ciğerlerime gitmiyor
Dışarı saldığım soluk zehir gibi

Şu işittiğim kulaklar, benim değil sanki!
Anaların feryatlarını ve haykırışlarını
Kulak perdemi yırtacak kadar kuvvetli işitiyorum

Gözlerim gördüklerimden daha çok şey gösteriyor
Açmaya cesaret edemiyorum.. Aman tanrım!
Neredeyim ben? Hiroşima’da mıyım?
Nazım’ın Atom Reaktörleri işliyor sanki

Bir adam görüyorum bebeği kucağında kaldırımlarda!
Kaldırımlarda soğuk cesetler.. Halepçe’deyim! !

Birden yabancı olmadığım bir koku duyuyorum
(Duyduğum koku elma kokusuydu)
Hiçbir şeyden habersiz içime çekiyorum
Sapa sağlam bendenim yere seriliyor
İkiz Kuleler gibi devriliveriyorum.
İçimde tanımlayamadığım bir acı ile haykırmak istiyorum
O zaman anlıyorum ki;
Ölüyorum! Ölüyoruz! Öldürüyorlar!
Bu isyan dolu haykırış yalnız benim değil!