Halepçe'li Kıza Şiiri - Jülide Aslan

HALEPÇE'Lİ KIZA

Yaşamak,
Bir gün uzakta kalmış,
Ulaşılmaz bir hayal olursa...
Sen çıplak ayaklarınla koşturduğun,
Yemyeşil dağları ve ovaları hatırla.
Biliyorum yağmur yağdırmaz,
Demirden bir gökyüzü,
Tepenize ölüm yağdırdığı kadar.
Ve bu memlekette güneş kanatlarını,
Her sabah umutla açmaz.

Acı da keskin olur bazen
Bilenmiş bir bıçak kadar...
Teninden akmaz kan
Fakat yüreğine inen her darbe.
Ruhunu paramparça eder,
Kim sana kıyar bilmem ki?
Kimin vicdanı zalimliğin bu kadarına yeter.
Sen bundan habersizsin ama
O kadar da kötü bir yer değil dünya
Orta doğuda yetim bir çocuk olmasaydın eğer...

Ve
Hiçbir çiçek açtığı için suçlu sayılmaz,
Kuru bir toprakta...
Allah can verdiyse kadirdir elbet bunu yapmaya,
Sende suçlu değilsin açtığın için!
Adaletsizce verilen bir savaşın ortasında.
Fakat bazı insanlar çiçek sevmez,
Çiçek sevenlere de
Sevmeleri için müsade etmez.
Yine de bu kimseye
Çiçekleri vurma hakkı vermez.
Bir çiçekte olsan savaşın ortasında
Yaşamak değil mi hepimizin derdi?
Bir garip yaşamak uğruna!
İnsanca yaşamalı öyleyse,
Kadınca yaşamalı
Ve çoçukça.