Halepçe Şiiri - Erdal Çoban

Guzel bir gundu, Halepce de oglen

Gunesten kacardi yerdeki bilimum yalniz seruven

Siyar otlatirdi kuzularini elindeki kavaliylan

Gece oldu birden kara bir sis indi gokyuzunden

Nefes almak ne zor almadan olmek kolay

Yuzum anneme donuk kucaginda karsiladim olumu hainligiyle

Sarildi bana annem benim gibi yere yigilan binlerce cansiz beden

Tek sucum Kurt olmak mi

Hayir hayir kimyasal Aliye karsi insansal Baran olarak dusman olmak mi

Olum alirken ufacik bedenimi bir kaldirim kenari yikintilarin yani

Sessiz olumcul bosluk sardi damarlarimi

Ahh konusmayi bir bilsem

Yere dusen parlak elbisesinin guzelligini yuzundeki dovmelerde yansitan kadina

Cok degil bir kez Anne diyebilsem

Keske olmeden konusmayi ogrenebilsem

Guzel bir gece olacakti yazik ki Halepce de katliam

Tepkisiz Dunyaya, kardeslerim Hirosima ve Nagasaki’ye selam

Ben yasamadan bir anda olsem de

Duslerim sinirlarimda turku olup yankilanmali

Halepce daglarini yurekleri parcalanan analarin agitlari bir daha sarmamali

Guzel bir gokyuzu Halepce yillar sonra oglen