Halepçe Şiiri - İzzettin Coşkun

Adem ile Havva'dan bu yana
Son yasaklı meyvesiydi bu
Ve ardı sıra cennetten kovulanlar
Yersiz yurd edilen bir kavimin günahsızlığı
Evladı Kerbela'dan gelenleri
Sonra tufan tufan ölüme serpildik

Bir elma kokusu yağdı tepemize
Sonra ölüm korkusu yağmanladı
o minnacik bedenlerde

Ölümün sessizliği
Birbirine sarılmış cesetlere yankısı
Ölüm Kürdün ölümü
Halepçe'den kopuyordu kıyametimiz
Deccalın vur emriyle karardı güneşimiz
Dağılıyor kervan soğukluğu
Dehakların ölüm ziyafetinde
Neşesi inkâr edilenlerin
Eşkıya bir ömre teslimleri

Dedim ya,
Yaşam Kürdün yaşamı
Öylesine yasak
Öylesine çaresiz
Ve öylesine dağılmış,
harabe bir kader deryasına