Halepce Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

bir sabah ölüm
meleyi uyandırdı
rüyalarının en güzel yerinde
sonsuzluğa yolculuk başlamıştı
ademi ceneten kovduran
elma ölüme çağırıyordu
gel gel diye
körpecik bedenleri
halepce suskun
halepce ölüm kokuyordu
elma kokulu bonba
onları çağırıyordu
ölüme
koşarak gittiler
viyatnamda filistinde
ölen kardeşlerinin yanına
zulumün zalimin olmadığı
cenet bahcelerinde
özgürce oynamaya