Hale Gül ve Nur Şiiri - Cemal Sezgin

Bir cemre düşer içime seni düşününce
Kalbim tutuşur
Yanar,yanar ve yanar

Sen önümde bir haleydin benim için
Nur oldun sonra sardı parıltın alemi
Ve o alemde hiç olan bedenimi
İçimi,içimi ve daha içimi
aydınlattı senden kalan beni

Gittiğin yer en güzel yer bilirim
lakin ayrılık zor gelir aciz ve fakir bedenime

Ayrılığın bir ateşi varmış
Yakarmış,dağlarmış bu kalbi
Sonra yanarmış ayrılan
Gelince emireri ölüm yanıma
Küllerinden doğarmış bu kalp,bu beden,bu ruh
Ölünce ölüm ölür ve ebedi bir diriliş başlarmış
En güzel muştu başlarmış dillerde ve en güzeli anarmış

"İnna lillah ve inna ileyhi raciun"

"Ben"i bırakıp "hiç" olduk da geldik huzura
Kabul buyur bizi yanına

Dedik,dedik ve dedik

Başladı beynim bir umut aramaya
Hayalim girdi benimle gelen sadrıma
Baktı bir hale parlıyor yakınlarda
Getirdi o nuru nes-i aklıma

Gelince o nur,kalmadı anılarda
Çıktı gözyaşıyla dışarıya
Aktı kalpyaşıyla içeriye
Aktı,aktı ve aktı

Nice dualar edildi
Münis ruhun için huzurunda
İnmedi eller,dinmedi gönüller

Bir koku var dolabında senden kokuyor cennetten kokuyor
Libaslar cansızdır derler seninkiler hep senden konuşuyor

Birdin fani alemde
Şimdi sonsuz oldun fani olan ömürde birçok gönülde

Hayy ve Layemutlasındır bilirim
bize bizden daha yakın olanla isen
hep bizimlesin

Hiçtin bir zamanlar şimdi "var" oldun
HaleGül idin fanide iken
HaleNur oldun bakiyle iken

Bir zamanlar ölümlüydün
Bir kere öldün
Bir daha ölmeyeceksin