Haldun Uras Şiirleri - Şair Haldun Uras

Altınoluk’ta bir gün daha solarken,
Belli ki Güneş görsel bir şölen sunacak.
Ufukta renkler alabildiğince coşarken,
Deniz de bu şölene sessiz tanık olacak.

Bu vals Güneşle Ayın ilahi dansı,

Takıldı gönlüm bir vefasıza.
Kurtulamaz ne kadar çırpınsa da.
Zehir oldu artık hayat bana.
Yaşasam da bir yaşamasam da.

Hayalini hep gözlerimde saklarım.

Nehir akar gider,
Bir yerlere varırmı ki?
Kırlangıçlar döner durur,
Birşeyler hatırlatır gibi.
Mavi göğe bakasım,
Dur diye bağırasım,

Gözlerin buğulandı.
Ne olur ağlama sevgilim.
Sen ağladığın zaman.
Gözündeki ışıltı kaybolur.
Orada kendimi göremem,
Dünyam kararır.

Sevgimi teslim ettim rüzgara
Götürsün sana versin,
Hafifçe yanaklarından öpsün,
Saçlarının tellerini okşasın diye.

Bazen sevincime ortak oldun,

Gözüme giriyor gecenin ışıkları.
Kimine yol gösterir,
Kimine yarenlik ederler belli ki.
Sabah olur, gün ışıldarken,
Nereye kaybolurlar birer birer bilmem ki?

Ölümden korkmuyorum.
Ama ayrılık yokmu ya?
İşte o bana çok zor geliyor.
Bazen hayat çekilmez olur,
Yaşamın bir anlamı kalmaz ya.
İşte o zaman,

Dargınlık bize göre değil.
Yüzünü çevirme ne olur.
Karşılaştığımız zaman,
Göz göze gelelim yeter,
Gülümsemesen de olur.
Bitirmek için başlanmayan,

Bugün bir martının beyaz kanatlarında,
Gezdim İstanbul’u bir baştan bir başa.
Görmeli ilkbahar İstanbul’da nasıl olurmuş.
Ya da İstanbul İlkbaharda...

Mis gibi mimozalar satıyor çingene çocukları.

Bazen birilerini ararsın,
Dertlerini içten paylaşacak.
Hıçkırıklar boğazında düğümlenip te,
Kimseyi bulamazsan,
Omuzunda ağlayacak.
İşte o zaman hatırla.