Bir kuşun kanadını taşıyacak gücüm bile yok bugün..
Öyleyse hayat niye inatla, boş bulduğu tek yer benmişim gibi, gelip ruhuma kuruluyor....
Öyle bir haldeyimki, kendi çaresizliğime derman arıyorum.
"İçimde cam kırıklarına benzeyen bir gönül kırıklığı, kapatıyorum sayfalarını eskimiş bir kitabın, tozlu hüzünler, solgun bir gülümseyiş tadı" der, Ataol Behramoğlu
Özlemden olmalı...
Ve bu özlemi dindirecek olan tek sensin...
Şairin dediği gibi,
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta