Halbuki Valizimde Hazır Göçmeye

Ve karar verdik, aklım ile ben çıktık yola.
Daha onun haberi yok.
Aslında yokmuş gibi davranıyor
En can alıcı yerden vurmak için.
En can alıcı yerinden vurmak için
Serseri kurşunlar diziyorum aklıma, mantığıma.
Alelacele giyindiğim gerekçelerle
Olup bitenlerin defterini dürüp
Soluğu, deniz kenarındaki kafede aldım.
Hayat kadar acı, umutlu, hayal şekerli
Soluk soluğa dumanı üstünde bir düşle
İki kahve içtik ardı ardına aklım ile ben.
Kol kola vaktin kapısını aralayıp
Soluğu huzurunda aldık.
Elindeki düşüncelerimi evirip çevirip
Gözbebeklerime imalar saçıyor
Aklımı başımdan almak için.
Bu kadar mı zormuş? vazgeçmek, vazgeçirmek.
Halbuki valizimde hazır göçmeye,
Göçmen ruhuma yuva kurmaya.
Kararlılığın tetiğini çekip
Kurşunları dizdim göğüs kafesine.
Kafesimin kapısı açılır açılmaz
Kaçmaya hazırlanıyordum ki
Can havliyle çekildim içime.
Otur oturduğun yerde demez mi,
Ben ölürsem, doğmayı bekleyen şiirlerinde ölecek.
Söyle bakalım? kime tutunacak,
Kimi içeceksin en efkarlı günlerinde,
Kiminle dertleşecek, kimin omuzunda ağlayacaksın
Ki dev yüreğini bu dünyaya sığdıramazken
Aklına sığdırabileceğini nasıl düşündün be akıl/sızım,
Bilmez misin? gözlerine kurduğum tahtımı
Ölümün bile yıkamayacağını...