Halbuki Şiiri - Zennehar Yılmaz

Gözlerim bulanık ellerime yağıyor damlıyor Örs, e vurulan bıçak saplanır gibi sözler sitemler Hâlbuki yok oluşlardan çıkıp, yıkıp gelmiştim Korkular büyüttüğüm gece gün salladığım Masmavi boncuklarla süslenmiş tahta beşiğimde Adım atılacak eşik bulamıyorum yıkıntılardan çıkaramadığım Düşlerim yonga parçası her yontuşunda incelip yok oluşlarda Kâbussuz korkuların sarmalayışında ruhsuz bedenim İşte o sendin götürürken sendeki leri mi? Ufacık boşluklar unutmuş sürdüğün noktalarda Sürgünler izlerinde, adımının tozunda boyadın Kat, kat örtüp kaybettin sanmışlığını. Ay çalası gecelerimi yıldızsız dileksiz koyup Ateş böceklerinin ışığını çalıp Baharımı neşesiz koyup örseleyip toza buladın Sam yeli değdi dalım yaprağıma çatlamış kurak toprağım… Kanını çekip aldığın kalbim içinde yasını tuttuğu matemleriyle Avuntuları esen yelden dilenmişti halbuki.. Dilim lanetler yağdırıyor sema ya değecek kadar kudretli ulaşılmaz Yağdırsa güneş yansıtsa ay söküp alamam, Yüreğimden, sürgünün terk edişin deki süngüsünü… Zennehar Yılmaz