Halay Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Bulutsuz yağmur kucağında keşkeler
Öylesine Umarsız
Öylesine katıksız düşerler
Çöl kavruğu çatlak dudaklara

Serap olsa ne yazar
olmasa kaç ah’a yazılır günahlar
parelendiğin an kadar olur
Unutuluşun resmi
o da eskiz düzmecesi işte
Kanayan sarının ihaneti
Sırrına zebil olmuş mavinin kör rengi...

Kirlenmiş beyazın asılır yüzü
Paklığından yakamozca parlayan siyaha
Gün sökümü şafağı sayılır
Tenhalaştığın o suret gökkuşağında

Kırılganlığın sübut bulmaz asla
Vukufsuz ayyaş gecelerin savan olup
Üstüne örtündüğü ansızlıklarda

Tahammül kokusu sinmiş çıplaklığında
Münferit ezalı gel-gitler
Halay çekmekte bak hala

Olduramamışlığın olduran kıyımında
Sende sallarsın mendili
Oh ne alâ!
Vermut çekmeden sarhoşlukta
Tadı bir başka dersin
Bambaşka
Adını koyamadığın yoksunluğun
Acıdan Ağarmış saçlarını yolduğunda

Dermansızlığın legal mühürlü
Müphem sancısında
Yokoluşun tufanında
Kurtuluş cengi gibi...
Canhıraş bir kavga..
Devam dersin devam...
Kuralsızlığın kuralı budur!

Damarında kalan son damlayı
Helaline bindirmek adına
Semeleşmiş benliğine görev nimeti gibi
Arz-ı saygı nabzında
Yaşamın sana uzattığı eli
Tutarsın işte
Tutarsın
Can havliyle
Sızısı duyulmaz yanınla
Niceliğinde niteliğini kaybedip
Arsızlığın sırtına vurduğun gerçekle...

Ve sonra...
Bulutsuz yağmurlar yağar
Islak bedenin kurumaz
Kış güneşi vurmuş sıcakta...
Ardından eskiz gökkuşağı doğar
Ve sen hala...
Doğan acılar sentezi içinde
Aşk isyandır avazınla
Vermutsuz halayda
Üstelik mendil elinde...

17.11.2009