Halattan Hayat Şiiri - Marcelo Vareste

Halat hazır
İlmik atıldı
Yerleştiriyorum yerine güzelce
Hafif bir soğukluk var elimde
Ellerim benden önce pes ediyor
Ellerim varamıyor asmaya o ipi
Tabureyi de koydum
Her şey hazır gibi
Veda mektubu yazsa mıydım ki
Ama yazsam bile
Kim okuyacak sanki
Belki bir kış vakti
Fark eder birileri
Yoksa pek de umursamaz beni
Dünya dönüyor kafamın içinde
Gözlerim görmez oluyor
Artık gitme vakti
Tabureye çıkıp
Kafamı geçirip sakince
Hayatla son bir kez bakışıyoruz
Son sözlerimi söylüyorum ona
Zaten sevmemiştin ki beni
İstediğini yapıyorum
Terk ediyorum seni
İtiyorum tabureyi
Bir ömür çıkıyor ciğerlerimden
Kapanıyor gözlerim
Ama bir dakika
Bir sesler geliyor
Ölmedim mi ben
Ruhum mu duyuyor olanları
Yoksa o şey mi oldu
Çığlık sesleri geliyor
Hafifçe gözlerimi açmaya çalışıyorum
Göz kapaklarım çok ağır
Kaldırmak çok güç
Hafifçe açıyorum
Etrafımda birkaç dost var
Ve de canımdan öte
Nasıl oldu bu
Ya da neden
Gitmek istiyorum ben
Bırakın beni artık
Siz bedenimi kurtardınız belki ama
Ruhum öldü yeniden
Hemen bulmuşlar beni
Koşup yetiştirmişler
Çok sevdiklerinden midir bilemem
İnsani görev olaraktır belki de
Her neyse işte
Gidemedik bu dünyadan
Kurtulamadık son candan
Bu sefer de