Halamın Eşeği Şiiri - Niğmetullah Uçar

Çakıllı’da harman kaldırıyorduk
Yükler tükense de gitsek diyorduk
Köye ulaşmayı çok istiyorduk
Çocuktum dağlarda köyü özledim

Bir katırımız var yükü çekiyor
Bir günde üç kere köye gidiyor
Teker teker saman buğday bitiyor
Çileli günlere sabredemedim

Sonlarına doğru dört yüküm kaldı
Babam kardeşine bir haber saldı
Bir yük gitsin diye eşeği aldı
Hırs zarar veriyor ben bilemedim

Halam dedi yavrum eşeğim yorgun
Köye getiremez yük hafif olsun
Yaylada kalmayın siz mutlu olun
Ben onu babama söyleyemedim

Dört teneke buğday çok değil gider
Bu eşek bu yükle idare eder
Bu gece kalmayız yükümüz biter
Yorgun eşek yatar düşünemedim

Eşeğe yükledik fazla buğdayı
Katırlar gittiler açtık arayı
Yüzme bilmeyenler geçemez çayı
Yola çıktığımda sevinemedim

Eşek dayanamaz olunca yattı
Yükünü kaldırıp yerlere attı
Yarı yolda kaldım beni ağlattı
Olayı kafamdan hiç silemedim

Ben de onun gibi sırtlarım yükü
Fazla ağırlığı kaldırmaz lökü
Bu ders alınacak derin bir öykü
Ben anlatayımda bilin istedim

Halamın eşeği olmamak için
İnsanı insanca değerlendirin
Çok arzulanınca az kaçar bilin
Üstüme düşeni yapayım dedim

Niğmetullah UÇAR
Antalya
11.04.2005