Hala Yürüyorum Şiiri - Mine Polat

Amansızca yürüyorum,
Dar ve karanlık sokaklarda,
Sebebini bilmeyerek yürüyorum.
Anlam veremiyorum bu duruma.

Hiç nedensiz sessiz sakin yürüyorum.
Bıraktım kendimi öyle zamanın akışına,
Hâlbuki o kadar zorluk çekiyorum ki,
Kalbim her an her gün ağrıyor.

Kimsenin olmadığı sokaklarda yürüyorum.
Düşünüyorum ama çözemiyorum,
Bir insan bu kadar yükü nasıl kaldırabilir?
Kaldıramıyorum işte ağır geliyor.

Zaman zaman sol yanıma bir ağrı çöküyor,
Oturup kalıyorum saatlerce anlamsız bir şekilde,
Neden ağrıdığını bilmeyerek acısını çekiyorum,
Aslında hiçbir şey bilmiyorum.

Belki de öyle söz verdim kendime,
Kilit vurdum dünkü hayatıma,
Hatırlamak istemiyorum,
Anıları tekrardan yaşamak istemiyorum.

Rol yapmaktan sıkılıyorum,
Dünümü unutup yarınıma bakıyorum,
Kimse umurumda olmuyor,
Ya da zorunluluktan böyle davranıyorum.

Emir vermişim gönlüme,
Emre göre hareket ediyor,
Kalbimi kilitlemişim,
Kimsenin girmesini yasaklıyorum.

Ruhumu kaybetmiş gibiyim,
Sokaklarda onu arıyorum sanki,
Ama bulamıyorum,
Günden güne umudum kesiliyor,
Bulamıyorum ama hala yürüyorum…

MİNE POLAT