Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hatıralarla sesleniş bu olsa gerek Sevgili'ye...
Zamanın sevgiye son dedirtemediğini anlatan kelime seçimleriniz ve özellikle besteleriniz için tebrik ediyorum ve başarılarınızın artarak devamını diliyorum.
Ardından dost kalemlerin yazdıklarına da eyvallah...
Adım adım izin var kaldırım taşlarında,
Ne anılar bıraktık şu köşe başlarında,
Bil ki özlemin dolu gözümün yaşlarında,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Şiirlerin büyük bölümü aşk ve sevda konusuyla işlenmiş. İnsan okudukça her şiirde bir bestenin güftesini buluyor, her şiirde mırıldanarak şarkı söylüyor gizliden.. Bu okuyanların duyduğu hazdır..
Başarınızı tam puan vererek kutluyorum..
Şahane tek kelimeyle
Saygılarımla
Harikaydı harika. Yüreğinize sağlık. Sevgi ve saygımla
Çok zaman önce bitmiş olsa da bu hikaye,
Ben hala yüreğimde bir seni taşıyorum,
Mutluluk uzağımda ömre değil ki gaye,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
Adım adım izin var kaldırım taşlarında,
Ne anılar bıraktık şu köşe başlarında,
Bil ki özlemin dolu gözümün yaşlarında,
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
begeniyle okudum sevgili hocam şiirleriniz gerçekten çok mükemmel kaleminiz daim olsun saygılar
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...
***
beğenerek okuduğum harika bir şiir,
ilhamınız daim olsun değerli ağabeyim, sizi okumak güzel,
vesselam,
Sizi ve katkıda bulunan üstadları yürekten kurlarım.Başka söze hacet yok sanırım..
Gönlümdeki saraydan başka yer yaptırmadım
Talip oldum sevgiye asla gönül kırmadım
Gönlümdeki yerini kimseye kaptırmadım
Ben hala yüreğimde bir seni yaşıyorum...Binali Kılıç
“Saatim hep kendini senli güne kuruyor,
Ne varsa yaşanılan bende aynen duruyor...”
harika okudukça içimi okşayan ruhumu titreten ve yazma isteğimi arttıran bir şiir olmuş..her zaman ki gibi tebrikler
Sevda dolu yüreğine sağlık, sevgili Ersin hocam. Sair kaleminizi kutluyorum. Saygılarımla.
Çok zaman üstünden geçmiş olsa da halen bitmemiş bir sevda şiiri.harikaydı dostum.Yürekten kutluyorum .Sevgiler
Bu şiir ile ilgili 45 tane yorum bulunmakta