Hala Yoksun İçimde Şiiri - Cevdet Dino

Kaç latifeye sığdırsam gülücüklerini,
Yaralı yüzüm tebessümden uzak kaldığında
Sadece senin gamzeni hatırlarım,
Umudu hissettiğimde yüreğimde…

Kaç damla su içsem busenin sıcaklığında,
Dudaklarımın çatlaklığını yâd ettiğim lahzada,
Bana bir tas ‘kırmızı’ uzatsan
Gül kokulu sevdandan camlar içinde…

Kaç sevdaya tutulsam senli diyarlarda
Kokunu şimdi getirse şimal rüzgârları...
Edalı bakışlarını da çaksan bir mıhın ahenginde
Sana dönüşen varlığımın orta yerine…

Kaç çocuk büyütsem özümden içre,
Bir ırmak gibi senden bana akan,
Düşler sarsa bütün hayallerimi,
Katil bütün hayaletleri bitirdiğimde beyaz tenimde…

Kaç geceyi aydınlığa çevirsem,
Her baktığımda esmer simanın esinliğinde,
Yürüsem küçük dünyamın izbe sokaklarında
Yeniden bulmak seni güllerin masumiyetinde…

Bilmem, kaç sessizlik bozuldu bu topraklarda,
Senin çığlıklarınla irkilen ovalarda,
Dağlara çevirsem yüzümü,
Özgürlüğün bilinmeyen tek sahnelerine aşkın…

Kaç zaman geçti seni yaşamadık
Kaç zencefil yaprağı koptu dalından ince ince
Düşerken yorgunluğumla göklerden
Kaç özge tomurcuk çürüdü
Senden uzak bültenlerde…
Kaç leyli bahar geçti
Hala yoksun içimde…