Hala Yaşıyorum ya İşte Ona Yanıyorum

Yılların hüsranı var yüreğimde
Bir tebessümüne bağlamıştım yüreğimi
O kadar bitkin o kadar yorgunum ki
Aradığım bir damla huzurdu
Onu bulmuştum sende
Tek taraflı bir şeydi benimkisi
Tabi ki bilemezdim
Senin de kırgın
Bir o kadar da hayattan yorgun olduğunu

Maskelerle yaşayamam
Kalbimdeki neyse dilimdeki odur benim
Kelimelerim kıvraktır
Nereye çekersen oraya gider
Ancak kalbin kadar anlarsın beni
Yaşadığım acıları
Kalbimde kanayan yaraları görmeden yargılama
Sonra sende kaybedersin ben de…

Çaldırdım bütün değerlerimi
Şerefsizlerin elinde oyuncak oldum
Pembe düşler içerisinde uyutulurken
Kahpeler sırtımdan vurdu
Al kanlar içerisinde her şeyimden oldum
Karıştırma yüreğimi, kanatma
Doluyum işte, anlatırsam sen de yanarsın ben de…

Bıçak kesiği ayaz gecelerde
Paramparça, kan revan bir yürekle
Avaz avaza bağırarak isyanları oynarken
Ruhum ihanet kurşunlarına rağmen yine de ölmüyor
Oysa ölüm bir nefes kadar yakınken
Ölümle hayat arasındaki çizgide
Ruhuma işkenceler yapılırken
Ömrüm, can bildiklerimin rakı sofrasında meze olurken
İhanetin en acımasızıyla vuruluyordum…

Ben her şeyden habersiz
Dolunaylı gecelerde hayaller kurarken
Ruhum terk edilmiş bir köpeğin yalnızlığıyla kanarken
Lacivert geceye günah yağıyordu
Hiç kimse masum değildi
Ama sevgi denen duygunun kirliliği
Körü körüne inanmışlığın güveni
Kancık pusulara rehavet veriyordu…

Kumarbaz cesaretini anlıyorum artık
Canından başka kaybedecek hiçbir şeyi kalmamış
Hayattan beklentileri olmayan
Yarınlardan umutlarını kesmiş insanların
Geleceği kağıtlarda aramasını anlayabiliyorum
Ve maalesef görüyorum ki bir farkım yok onlardan…

Daha önce fark etmemiştim beyazın soğukluğunu
Ölümün bu kadar yakın olduğunu
Sahi ölenlerin neden beyaz ışık gördüğü söylenir
Avutmak için mi korkutmamak için mi
Oysa ben hala yaşıyorum ya
İşte ona yanıyorum…

©
28 Eylül 2023
12:25