Hala Uyanmadık Biz

Osmanlıda Rumeli Kazaskerinin oğlu,
Yani birkaç en yüksek bir rütbelinin oğlu,

İlmiye sınıfına geçince şaşırmışlar;
O da babası gibi paşa olur sanmışlar.

Demişler nasıl olur paşa olması varken,
Hatta da daha kolay rütbe alması varken...

Demiş ki zaman zaman bizde toplanırlardı,
Osmanlıyı yöneten her büyük zevat vardı,

Bazen zor yer bulunur birçoğu ayaktaydı,
Babam hep de yüksek bir yerde oturmaktaydı...

Hep derdim babam gibi bir paşa olacağım;
Ben de her zaman yüksek yerde oturacağım.

Bir gün bizim konağa bir ak kavuklu geldi,
Paşa maşa da değil herkes gibi sivildi,

Babamı ben ilk defa hürmet ederken gördüm;
Hatta öne eğilmiş elin öperken gördüm!

Daha sonra öğrendim ilmiyede hocaymış,
İlme hürmet edilirmiş babam ondan saymış.

İşte bu yüzden kararımı değiştirmiştim;
Ben hoca olmaya o gün karar vermiştim.

Cumhuriyetten sonra medrese kapatıldı;
Osmanlı alimleri işlerinden atıldı.

Her birisi perişan halde gezindi durdu,
Köy kasaba dolaşıp hatta dilendi durdu,

Bazısı ıvır zıvır satmaya çerçi oldu,
Birçoğunun adı da çerçici hoca oldu...

Tabi ki kim isterdi çocuğu böyle olsun?
Hem o kadar okuyup hem de hakaret bulsun.

Şeytani projenin bu da bir parçasıydı;
Dini İslam'ın yurtta aşağılanmasıydı...

Bu fetret döneminden hala çıkamadık biz!
Bu gaflet uykusundan hala uyanmadık biz! ...