Hala Üşüyorum Şiiri - Murtaza Bekar

Bir bahar düşün birde sonbahar
Gökyüzünde parlak yıldızlar..
Yağmaya aşık bulutlar..
Gündüze doğan güneş..
Beyazlar sarılar ışıldıyor..
Ve ben üşüyorum sessizce..
Tıpkı çocukluğumdaki gibi..
Babasının sözlerine annesinin gözlerine bakıp
Isınmaya çalışan..
Nafile...
Kucak dolusu sevgiler yetim..
Sarılmalar öksüz..
Bahtsız lisanına kilit vurulmuş çocukluğum..
Dile dökülemeyen sözcüklerde zemheri..
Kışa hasret kardelen..
Mert yürekler zorlukta dik dururdu...
Donmazdı.. kırılmazdı.. kırılamazdı..
Zaten kırık döküktü inci taneleri..
Ruhsuz dünyanın yorganı üstümde..
Ben hala üşüyorum sessizce..
Kirlenmiş dimağların ak yüzüydüm..
Al rengiydi yüreğim al bayrak gibi..

Şehadete ermiş duygular..
İsyan eder oldu her yanım..
Gökyüzüne meydan okuyan doruklar gibi..
El değmemiş kar tanesiydim..
Eriyip buharlaşsada her yanım
Ben hala üşüyorum..
Yetim ve öksüz yanlarımın tırpanı caniler..
Gül kokan ellerimin yüreğimin cellatları memnun..
Ciltlerce kitaba sığmayacak acıların..
Geldi geçti cümlesiyle tasviri..
Peşkeş çekilen hayallerimin..
Hipotek altındaki gerçeklerimin..
Atalar sıfatına bürünmüş katilleri..
Memnun memnun dolaşıyor sokaklarda
Kurtlanmış mezarlarda çocukluğum gençliğim..
Ben hala üşüyorum sessizce..
Gün yüzüne gül yüzüne hasret sevda türkülerim..
Kelimelere sığmayan şiirlerim..
Birer birer dökülüyor yerlere yapraklar gibi..

Nazlı bir kelebekle gelir bahar..
Sonbahara namzet yaz gibi..
Sıcağı eksilmiş bu yazın..
Güneşi solgun atalar gibi..
Ben bu kadar zulme layıkmıydım ki..
Gül kokulu tenim topraklaşıyor..
İnancın suyuyla yetişen,
Akıl ile gübrelenmiş fidandım..
Kırıldı kollarım çürüdü emeklerim..
Alevler sarmış dört yanımı..
Ve ben üşüyorum sessizce..
.......
Virane olsamda.. taş değilim.. ağaç değilim..
Küle dönsemde yanmış değilim..
Konuşamasamda susmuş değilim..
Dil sussada hâl konuşur..
Gün gelir ben konuşurum..

MS Murtaza Bekar 20 Eylül 2019 Bodrum