Hala Ümmetin miyiz? Şiiri - Yavuz Bülent

Ey alemlerin Nur'u..!
Yetimler yetimi,öksüzler öksüzü.
Sen,Rahman'ın övülmüşüsün.
Sen emsal-i merhametsin.
Bizlere örnek,bizlere kandilsin.
Cenab-ı Mevla'nın talebesi Sen'sin.
Sen'sin gönüller sultanı.
Alemlerin ışığı Sensin,Ey Resul...!

Yokluğunda öğrendik bunca günahı.
Senli bir çağ,saadet asrıydı.
Bu çağ sensiz,rezalet asrı oldu,Ey Muhammed(s.a.v.) ...!
Seni bilemedik hakkıyla.
Ve bu yüzden hakkıyla sevemedik seni.
Ne anamızı,ne babamızı feda edebildik sana.
Hatta dünya malımızdan bile geçemedik senin için.
Sen ki herşeye değerdin aslında.
Sen Nebi'ydin,Sen Resul'dun.

Yaşasan bizimle,utancımızdan ne yaparız?
Bu mu benim ümmetim? desen,ne yaparız?
Sen gideli biz çok değiştik,Ya Muhammed(s.a.v.) .
Kur'an'a dokunmadık abdest yok diye.
Razmazan'dan Ramazan'a aldık O'nu elimize.
Hatta hiç de merak etmedik Rabb'imiz ne diyor diye.
Okuduk,okuduk ama anlamadık.
Anlaşılmayan Kur'an'ı da yaşamadık,Ya Muhammed(s.a.v.)
Günaha,battıkça battık.
Rabbimiz tevbe edin dedi,
Biz şeytana uyduk.
Yedik,içtik,giydik.
Ama hiç'Helal mi? ' demedik.
Gençlik hızlıydı,yaşlanmayacaz zannettik.
Hatta ölümü bile inkar ettik o zaman.
Ama ömür su gibi akıp geçti.
Yoktu hiçbirimizin ahiret derdi.

Sonunda yaşlandık,ne meyhane kabul etti,
Ne de göz görür oldu oyun taşlarını.
İşte ancak o zaman camiyi bildik.
O da çok zor oldu,ya Muhammed(s.a.v.)
Şimdi Sen'den şefaat hakkımız var mı,Ey Nebi?
Biz ümmetin miyiz,Ey Rasul?
İşte geldik kapına,medet Ya Nebi,medet Ya Resul.