Hala Sultan Şiiri - My Poem Halil Köse

Uyku ile uyanıklık arasındayken
Yere değen narin bir adım sesi
Kalbine değdi..
Miski amber kokusu geldi
Anlamıştı kimin geldiğini
Geçtiği her yerde,
çiçekler, onun aşkıyla
En güzel renklere boyanırdı

Kim ayrılmak isterdi,
Cennet kokulu sevdadan
Yesribi medine yapan gül kokulu yardan

Ancak, Hatamül Enbiya istanbulu işaret etmişti
Kutlu yolculuğu cennetle mujdelemişti..
Yüce davanın ilk sancağı kıbrısa dikilecekti

Efendimizin rüyasında bir deniz vardı,
Gemiler, dalgalar,
Ve beyaz elbiseler içinde insanlar...
Allah yolunda cihâd eden akıncılar..

İman ordusu,
'Denizleri aşarak Allah yolunda savaşacak'
demişti sevgili Nebî.
Şehit annemiz sormuştu..
Ey Allah’ın Resûlü, ben de onlardan mıyım..?
Ve o kutlu dudaklardan dökülen kelime:
Evet..

Evet..
Bir davetti..
Denizlere, seferlere..
Sonsuzluğa açılan bir yolda
İlk adım dı..

Bu söz yeterdi ona.
Ölüm bile tatlı gelirdi artık.
Çünkü habibi müjdelemişti..
Çünkü Peygamber sözüydü

'Deniz aşan ilk ordu cenneti hak eder” dedi..
Ve onlar açıldılar o denize,
Lebbeyk, yâ Resûlallah.. Lebbeyk..

Güneş parladı maviler ötesinde..
Bir akit yükseldi kızıl göklere..
Vira bismillah mavi denizlere..
Yer ve gök şahit olsun ki..!
Ve selam olsun
Nefsini taşla ezip,
Anadan yardan geçenlere..
Selam olsun
Allahın ordusuna
Selam olsun
Gemileri deryaya süren kahramanlara..

Ezan sesi duyuldu Kıbrısta
Beşparmak dağlarında kuşlar
Sevinçle kanat çırptılar semaya..
Selvi tepesi tebessüm bıraktı,
Ayın nurlu yüzüne
Beyaz kekik kokuları esmeye başladı,
Peygamber görmüş yüzlere..

Ümmü Harâm…
Sen Allah Resûlü’nün “evet” dediği bir duasın.
Sen, bir rüyanın gerçeğe dönüşen niyazısın.

Onlar,
Sadece asker değil,
Secdeyle yoğrulmuş gönül erleriydi.
Ve Allah ve Resulü aşkınla yandılar.
Kutlu dâvâyla uyandılar.

Ümmü Harâm...
Bir kadın,
Bir anne,
Bir mücâhide…
Habibinin müjdesini kalbine nakşetmişti,
“Cennetlikler arasında olacaksın,” demiştin ya,
Kıbrıs toprağına düştü o kelâmın gölgesi.

Şimdi bir adada,
Bize ait olmayan bir coğrafyanın
kucağında,
gurbetin diğer yakasında..

Kabrin yabancı ellerde bir sessizlik şimdi,
Kıbrıs'ın rüzgârından esmesini dilediğimiz,
bir yudum anne kokusu belki.
bazen bir çocuğun uykusuna
sessizce gelişin..
Bazen bir yetimin gözyaşıyla
Sütünle beslenen sevgiliye seslenişin

Orda kaldın.
taşlar bile hüzünle örttü üzerini..
Sen ağlamadın biliyorum
hiç üzülme
Ağlayanların hep uzaktaydı..
İsmini duyunca yürekleri sızlardı..

Mübarek annem orda kaldın..
ama ruhun her duada bize döner,
her duada hâla Sultan annemizin,
umudu düşer sinemize..

Ve biz.
gözümüzü ne zaman göğe kaldırsak
bir yıldız gibi parlar sahabe izleri..
Hz. Hatice’nin yorgun dualarında,
Fatıma’nın kapısındaki Zehrasın da,
Nusayba’nın kanlı siperinde

Hala Sultan,
Kıbrıs’ın taşları arasında kaybolmamış,
toprağa can olmuş bir nefessin.
Peygamber nuru mezarının üstünde,
Müminlerin duası,
belki bir yetim çocuğun “anne” deyişinde..

Bizler çok şey unuttuk
ama sen hâlâ hatırlanıyorsun,
Gözlerinde ümmetin yükü..
gönlünde hasretin secdesi.

Savaş meydanlarında dua oldu nefesin,
bir çocuğa su uzatırken
bir ümmeti susuzluktan kurtardın.
Ve biz şimdi susuzuz Hala Sultan,
susuzuz senin gibi yanan bir imana,
bir kadının şehadete haykırışına...

Gözlerinde yaş yok,
Davana inandın, ağlamadın.
Senin sustuğun yerden
ben haykırıyorum şimdi:
"Yorgunum ya Rab, ama sabırlıyım.
Onlar gibi olmak istiyorum…
onlar gibi ölebilmek..
Yardım diye bağıran bir mazluma
Geriye bakmadan koşabilmek

Yetişemedim nazlumun yalvarışına
Ama secdeye kapanmış dualarım var
her gece
biraz daha seni anlayan…
biraz daha
sizler gibi olmayı dileyen…

Sizler gibi olmayı,
taşların dili olsa,
anlatırdı bize
geceleri Allaha yakarışını
nasıl sabahlara kadar dua ettiğini
bir daha dönmeyeceğini bile bile
Ölüme gittiğini..

Mağdur, mazlum bir kulum
Garip bir Halil'im
Kutlu isimler hatrınadır umudum
Şefaat eyle ya habibi mahmudum
Şefaat eyle ya sonsuz nurum