Hâlâ Sır Yapraklardasın

Anılar defterimin yaprakları arasındaki sırsın
Tarifini yapamadığım dipsiz kuyular gibi korkumsun
Issız limanlara uğramayı bekleyen gemiler gibi umutsun
Laleye gelinciğe fesleğenlere inat koku musun
Akşamlardaki hüznün gecelerdeki hicranın yakamozu musun
Yıllardır yıkamadığım ömrümdeki en büyük tabusun

En vazgeçilmezler köşemden indirmediğim bir tablosun
Renksiz ve zevksiz şu yaşamın hâlâ bendeki mavisi gri
tonusun
Gözlerinde o çok sevdiğim gözlerinde bırak da en son
o renkler solsun
Eskimiş o sır yapraklarda yaşayamadığım mutluluksun