Hala “Özlenen” Olan
Hep yeniden başlamak için bu kıyılar,
tenin ıslaklığında
ve hünerinde mevsimin.
Kancasında bulut gözlerinin
kırıldığı yerden patlar sağanak.
Talazlanmış şakaklarındaki mayıs
yüzünü
soluk bir müsvetteye
resmeder gibi muhbir.
Hala eskimeyen bir yalnızlığın
ilenç ezgisi,
ve soğukluğu ellerinin.
Bir eski zaman,
Eksilmelere ve çoğalmalara
hep yaşanılası olana
artık düşlerimi acıtan bir
karalıktır sonrası...
Eksik tümcelerle bulunur kentin
bulvarlarında yalın ayak hüzünde
Hala 'özlenen' olan
Hala 'aranan' iç bültenlerde...
Kayıt Tarihi : 5.1.2007 13:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!