Hala Oralardasın Şiiri - Gürbüz Kaya

Uzakta değilken hep yolumun üzerindeydin,
Umursamadan görmezlikten gelebildiğim an bir ana kadardı,
Kaybolmamış bekliyordun beynindeki ur gibi büyüyordum uzaklarında,
Ya sen bilemedin sevmeyi ya da ben sevilmeyi unuttum,
Tek bildiğimdi hala oralardasın yolumun üzerinde uyuyan...

Camekanlı duvarlardan sert bakışların ulaşmıyordu sanma,
Beni gördüğünde bakışlarını kaçırma,
Her neredeysen benim orda olduğumu unutma,
Zindan gibi ruhunda bana vurduğun prangalar çözülmeden,
Terkedilmek havaya salınmış oksijen misali ağaçları andırır,
Tek bildiğim hala oralardasın yolumun üzerinde kuruyan...

Yanyana iki çıplak ağacız köklerine doğru özünü bulmaya çalışan,
Aynı mekan, aynı zaman,ayrı vücutlar...
Kaderin çıkmaz sokaklarında kovalamaca oynayan iki damla yaş,
Hiçbir zaman aynı fidanı sulayamaz.
Kökleri iç içe yerleşmediyse toprakta ağaçların,
Son yaşam kaynağında silsileli vedaya merhaba demektir sonsuzlukta,
Tek bildiğim hala oralardasın yolumun üzerinde saklanan...

Yönümü hislerim yazdığından beri kalemimin mürekkebi hiç bitmez oldu,
Aşk; yüreğime senin mevsiminde yağdıktan sonra anlamını buldu,
Hayatımda ilk sen doğdun, büyüdün büyüttün,filizlenirken solanda sen oldun,
Şimdiki uzaklağımıza sebep; senin kaprislerin,benim gururum oldu,
Her nefesimdeki hayat, son terkettirmediğim gül kokulu nefesinden hayat bulur oldu,
Tek bildiğimdi hala oralardasın yolumun üzerinde,bekleyen ve özlenensin,
Bu kadar seven ve sevilen haketmediyse,neyi haketmemiştir...