Hâlâ Öğretmenimsiniz Şiiri - Halil Zenci ...

Unutmak çok zor sizi hem de çok zor
Vefa “unutamazsın” diyor, yürek “unutamazsın” diyor hep
Ama neredeyse üç yıl oldu ayrılalı
Kahrolası üç yıl, çıldırtan üç yıl
Gerçi yıllar ayrıldı benden, siz değil öğretmenim
Sadece yıllar geçti, ben sizden vazgeçemedim
Yıllara başkaldırdım, aylara meydan okudum
Ve ayrılmadım sizden, ayrılamadım sizden

Sizinle ilk karşılaştığım gün, salı günü
Hiç unutamayacağım o salı günüydü
Edebiyatı sevdirmek için dertli bir yürek çıkmıştı karşıma
Sözler, daha söylenecek çok şey var, diyordu
Bakışlar, anlam yüklüydü, derindi ve içtendi
Güzellikleri aktarmak isteyen kaygı, alındaki çizgilerde saklıydı
Kulak kesilmiştim konuşmaya, bakışlarımı alamamıştım sizden
O ders bana hayat rehberi olmuştu, sonra o dersler bana ışık olmuştu
Bu yüzden unutamam o salı gününü
Hayatımın renklenmeye, günlerimin güzelleşmeye başladığı o salı gününü
Üç yılda daha çok sevdim sizi, üç yıl daha da bağladı hayata beni
Şiirle tanıştım, estetikle buluştum, güzellikle barıştım sayenizde

Ama yine bir salı günü kaybettim sizi
Okula gelirken trafik kazası geçirdiğiniz duyuldu birden
Sınıfların sesi kesildi, yüzler soldu, koridorlar tedirgin oldu birden
Belki iyi bir haber gelir, diye avuttuk gönlümüzü ama nafile
Az sonra ölüm haberinizi alınca gözler yaşla buluştu, okul hıçkırıklara boğuldu
Ben gökyüzüyle birlikte ağlamıştım; bulutla ve güneşle birlikte
Kuşlarla, ağaçlarla ağlamıştım bu ani ve dayanılmaz vedalaşmaya

Ölüm ayrılık demekti ama ben sizden ayrılmadım, ayrılamadım öğretmenim
Sözleriniz meşale, ikazlarınız ışık, sohbetleriniz ibretlik
Siz bir öğretmen nasıl olmalıysa işte öyleydiniz
Önce insandınız, sonra öğretmen
Nasıl ayrılırım ki sizden, ölüme ne oluyormuş da vedalaşacakmışım sizinle
Her salı okul çıkışı sessizce gelip mezarınızda dertleşiyorum işte böyle
Sizinle ve o güleç yüzünüzle
Çünkü siz benim hâlâ öğretmenimsiniz
Siz benim hâlâ hayat rehberimsiniz
Öğretmenler gününüz kutlu olsun, bu çiçekler sizin öğretmenim
Ellerinizden öperim