Yalnızlık aleminde ağa takılmış ağlarken,
Yüzlere hüzün bulutları çarparken,
Zihinleri dumanlı düşünceler sararken,
Sen hala neredesin?
Bu dünya ne oyundur ne de şaka,
Musibetler geldi yüzlere baka baka,
O budur, birleşmedi kahrolası iki yaka,
Sen hala neredesin?
Zulma gebe ayaklar erdi suya,
İnsanlık kaldı bu yolda hep yaya,
Yalancı heraklitler tutturdu maya,
Sen hala neredesin?
Bu köprünün altından çok sular aktı,
O bulutların altında binlerce şimşek çaktı,
Nihayet ecel ömre yetişip çattı.
Sen hala neredesin?
ahmed emin fidan
1991 fatih
Kayıt Tarihi : 25.3.2014 22:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!