Hala Çok Seviyordum. Şiiri - Kemal Müftü ...

Esaretinden kurtulduğum savaşın
İlk Nisan yağmuruydu.
Kin dolu anılar tutsaktı yüreğime.
Bir yıl bile olmamıştı geçip gittiğin,
Her günüm acı doluydu yine.
İmbat da ağlayan
Papatyalarım vardı.
Ve onlar seni öptüğüm
Son gurbet akşamı,
Dizdize seyrettiğimiz yıldızlar kadardı.
Seninle karbeyazı rengiydi bahar.
Ve sen beni böyle çaresiz
Unutup giden yar.
Her sabah tarifsiz acılarla uyanıyordum.
Ansızın terkeden sen
Bekleyen ben olacaktım.
Her geçen gün hasretinle kıvranıyordum.
Sen artık yoktun,
Bir daha asla olmayacaktın.
Bizi ısıtan güneş
Çoktan yitirmişti rengini.
Ne göz ne yüz ne de ruhumuz,
Kaybetmişti ölümsüz ahengini.
Ve sen; " Düşmanız şimdi ölesiye.
Hiçbirşey onaramaz kırılan kalbimi.
Seni sevmiyorum" diyordun.
Oysa, ne kadar üzülsek de
Aşkın kanununu bilmiyordun.
Eski dost düşman olmaz derler.
Tek sendin hayatımın gerçeği.
Ve hala ilk günkü gibi
Seni seviyordum.