1978 -kimbilir ne kadar daha...
Hâlâ aynı bu şehir...
Fırtınalarıyla, rüzgarlarıyla ve hasretleriyle...
Değişen yalnızca zaman...
O da son demine doğru akıyor, denizini bulmaya çalışan bir nehir gibi...
Ve bir süre sonra o da değişmeyi bırakıp çapasını atacak,
azgın denizlerle boğuşmuş yorgun bir tekne misali...
Ve; yokluğunda aynı...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta