Hala! Anlat Diyorsun Şiiri - Nesrin Akalmış

anlat diyorsun da, bilmiyorsun
henüz bulunmadığını doğru sözcüğün
belki, başlarım bir yerinden… tam anlatırken
işte! o bilinmeze düşerse dilim
ayıp olur ayıp… hadi sen el değilsin, anlarsın
yüzüme, bir tuhaf bakmaz mı alem…

çizeyim desem… anlamam resimden
hem, kıttır rengi hayatımın
modası kaldı mı siyah-beyazın
var desem… başlasam, hani!
az ak’tan çalsam, çok kara’dan
kapanmaz mı yüzü azlığımın…

neylesem de döksem, şu kör noktamı
tüm duygularımın şeytan üçgeni…
atlasam kapatıp gözümü
kaç ömür düşerim, denesem.
var mıdır bir tabanı, adımlasam
keşfeder miyim, canımı yakanı…

sen hala! anlat diyorsun, inanmıyorsun
yemin billah etsem, diz çöksem…
ki… yemin ederim çökmem
yok desem, yoktan neyi var etsem de ikna etsem
üstelik, hiç bilmem a b r a k a d a b r a’yı
istifa etsem, hayat bırakır mı yakamı…

izninle, ihtiyaç molası deyip
çeksem ardından yaşamsal sifonu
b.k yoluna gitsem, temizlenir mi alnı
durmadan kirlettiğim feleğin…

hala! anlat diyorsun ya…
sonra gel, çok sonra…
yeniden gelirsem ve bulunduysa cümlem
bak! neler anlatacağım… batmazsa dünya
dönmek varsa, bilinmezden
ki… kesin dönmem

hadi! başlatma bana geçmişimizden
geleceğimize kaldıralım kazanı
isyansa, isyan… yaşanacaksa, insan gibi
ama eksikse hikayenin ortası
vurulalım sol yanımızdan
ölmenin tam zamanı