Hala Alışamadım Gidişine Şiiri - Emrah C ...

Hala alışamadım gidişine
‘’Bir gün çıkıp gelecek’’ diye haykıran kalbimin
En derinindeki umut ışığı yetiyor karanlıklarımı aydınlatmaya
Şu koskoca dünyayı bana dar etmişken
Senden kalanlarla avutuyorum şu yenik yüreğimi
Daha doğrusu avutamıyorum be sevgili?
Nasıl söylerim ki gidişini?
Sen söyle hangi kelime, hangi cümle anlatabilir şerefsizliğini?

Bir parça ayakta tutuyor beni senden kalanlar
Bir resim, bir yüzük ve bir gülüş
Ama yetiyorlar bana
Onlarla konuşuyor, onlarla susuyorum
Onlarla ağlıyor, onlarla dertleşiyor, onlarla yaşlanıyorum
Yüzümdeki her kırışıklıkta resmin de biraz daha buruşuyor sanki…
Biliyor musun birlikte unuttuk gülmeyi
Uykusuz, hoyrat gecelerde birlikte sabahlıyoruz
Sızıp kaldığımda bile yalnız değilim inan
Kadehin dibindeki içki, ıslak resmin ve hatıran yoldaşım o kısacık uykuda
Mutluluk, sen gittiğinden beri kaybetti izimizi
Öfke, pişmanlık, yalnızlık sevince inat bırakmıyor peşimizi…

Hala alışamadım gidişine
Okyanuslar içsem de inmiyor boğazıma düğümlenmiş bu acı, yutkunamıyorum
Her tuğlasına hatıralar gizlediğimiz şu duvarlar daha yabancı artık bana
Karşıdaki asılı saat bile takılı kalmış gidişine
Akrep yelkovanın, yelkovan akrebin düşmüyor artık peşine
Sonbaharla gelen eylül hiç gitmiyor kapımdan
Taşıyamıyorum artık bu yükü, pişmanlık kavuruyor bedenimi
Takvimden düşen her yaprak düşerken fısıldadı bana
Ben seni ederinden çok sevmişim
Ben seni ederinden çok sevmişim…