Hâlâ Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Sesini duyduğum zamanlar var ya
İçimde volkanlar taşıyor hâlâ.
Yüzüme baktığın o anlar var ya
Sevincim gökleri aşıyor hâlâ.

Benim eksik parçam, benim ruh eşim
Gözlerinde tüten esrara keşim
Aydınlık gökyüzüm, günüm, güneşim
Sabahlar nurunla ışıyor hâlâ.

Miadım dolmadan murada ersem
Gam değil ömrümü yoluna sersem
Ne zaman parlayan bir yıldız görsem
Gözlerin aklıma düşüyor hâlâ.

Reva mı bu kadar keder faniye?
Gün cellâda döndü gece caniye
Yokluğunda geçen her bir saniye
Sinemde yaralar deşiyor hâlâ.

Ufukta güneşin rengi solunca
Aldığım nefese hicran dolunca
Bir hüzün çöküyor sensiz olunca
Ellerim buz gibi üşüyor hâlâ.

Çık gel de gözümün yaşını kurut
Sar beni sarmala dizinde uyut
Ne kadar zor olsa işte bir umut
Ölmüyor içimde yaşıyor hâlâ.

Hasan Hüseyin YILMAZ