Hala Şiiri - Mehmet Soysal

Resmine daldım bu gece
Ruhumu okşayan bi poyraz misali
Ellerini hissettim saçlarımda
Sanki bir dağa yaslanırcasına
Başımı yaşladım göğsüne
Ellerim dizlerinde
Kalbinin kıpırtısını dinledim uzun uzun
Hiç değişmemişti sanki
Hala "gitme" der gibi atıyordu
Gözlerine baktım
Aynı buğulu bakışlarla süslü
Ve hala "gitme" der gibi bakıyordu

Ama gittim ben
Dinlemedim bakışlarındaki sessiz çığlıkları
Adım adım gittim..

Şimdi değişen ne bilmiyorum
Ben yine aynıyım
Hala uğurladığın gibi kesik yüreğim
Hala bıraktığın gibi soğuk ellerim
Başım dik dursa da
Hala yorgun bedenim

Uslanmıyor işte deli gönül
Yine aşık oluyor
Yeni maceralara yelken açıyorum
Elimde keskin bi kalem
Geçmişe çizik atıyorum

Üzülme sen yine aynısın bende
Hala yazamadığım sözler var içimde
Haykıramadığım düşlerim
Kuramadığım cümleler
Ve kocaman bi boşluk beynimde

Geçenlerde yine düşümdeydin
Gecenin en karanlık noktasında
Üşürken ruhum
Karşımda sen vardın
Hiç konuşmadın benimle
Haykırdım, çırpındım
Hiç bakmadın yüzüme
Ama ben hissettim
Susuşundaki özlemi
Bakmayışındaki gurbeti hissettim içimde

Biliyor musun?
Yoruldum artık
Senin kadar güçlü değilim ben

Anladım ki çocuk olmanın yaşı yokmuş
Ben hala küçük bi çocuk gibiyim
Hala geceleri yalnız başına uyuyamıyor
Bazı günler hasta oluyor
Gecenin karanlığından ürperiyor
Ve hala bunu kendimden bile gizliyorum

Özledim!
Tüm kavuşmaları yok sayacak kadar
Özledim!
Çok kelimesini kıtlık bilecek kadar..