Gidilecek tüm yolların en son ulaştığı
O amansız çıkmazın
En kuytu ve karanlık köşesindeyim,
İçim kanıyor, hissediyorum seni
Akııp gidiyorsun
Yüreğimin derinlerinden daha derinlere doğru,
Adını saklayacak gözyaşlarım kalmadı artık bedenimde,
Çırılçıplak acılarını çekiyorum sessiz sedasız,
Tüm ihtimaller ilaç kokan bir hastanenin
Koridorunda yapılan telefon görüşmesinde kaldı
Karanlık saatlerde evin önündeki gölgeli ağaca
Yaprakları düşerken adını fısıldıyorum sadece
Onca yaşanan şeyden sonra
Seni bir tek bu amansız çıkmazın
En kuytu ve karanlık köşesinde solan
Yıllanmış ağaca anlatabiliyorum
Ve ben seni hala seviyorum
Kayıt Tarihi : 11.12.2004 21:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tunahan Ermihan](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/12/11/hala-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!