Tan vaktinde yıkadı yağmurlar şehrimin sokaklarını.Şimşekler çaktı,bir yerlere düştümü, yıldırım bilinmez.Bildiğim,senin yıldırımlardan önce yüreğime düştüğün.Bir çok şeyin anlamını yitirdiği ,yaşamın kıyısında med /cezir e teslim zamanlarıydı.Gönlümün ,gitmelere biçare kaldığı ,ümidin bittiği ,kayıp zamanlardı bahsettiğim.Mitolojik zamanlar değildi.Bir şovalye beklentim yoktu.Kuş kanadına sığacak bir özgürlüktü belki de tek dileğim.
Ve bir gün yasemin ağacının gölgesinde sana denk geldim.Nergislerin açma vaktiydi.Bu yüzdendir ki nergisler bana seni anımsatır her kokusunu içime çektiğimde.neydi ?seni bana getiren ,ya da beni sana doğru çeken bilinmez! Ha şu var ki,İki bilinmeyenli bir denklem de değil bu.Trikotajla bir alakası da yok ,kader deyip de geçmeyeceğim.Nasip belki de.
Sen sevilmek istedin belki de umarsızca.Yeniden keşfedilmek istedin.Muradına da erdin kanımca!Zira benim içimde bir sevda denizi vardı ve tüm limanlar senindi.Benim ise tek derdim farkına varılmaktı,önemsenmekti,belki de sadece ‘’nasılsın’’diye sorulmasını ,farkındalığımın farkına varılmasıydı.
Ben,hiçbir zaman normal olanlardan olmadım.Hep sıra dışıydım.Her şeyi uçlarda yaşamayı istedim.Başarılı olmalıydım,elimi attığım hiçbir şey avucumdan kaçmamalıydı.Sevdim mi biraz arabesk çe bir deyim lakin Allah’ına kadar sevmeli,ölümüne diyecek kadar da iddialıydım.Belki de bu yüzden hiçbir zaman bu duygularımdan vaz geçmedim.Belki de bu yüzden hayata ,yaşamaya direndim.Hani derler ya işte,ham dım,piştim.
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
