Hâlâ Şiiri - İlknur Tavasav

Tan vaktinde yıkadı yağmurlar şehrimin sokaklarını.Şimşekler çaktı,bir yerlere düştümü, yıldırım bilinmez.Bildiğim,senin yıldırımlardan önce yüreğime düştüğün.Bir çok şeyin anlamını yitirdiği ,yaşamın kıyısında med /cezir e teslim zamanlarıydı.Gönlümün ,gitmelere biçare kaldığı ,ümidin bittiği ,kayıp zamanlardı bahsettiğim.Mitolojik zamanlar değildi.Bir şovalye beklentim yoktu.Kuş kanadına sığacak bir özgürlüktü belki de tek dileğim.

Ve bir gün yasemin ağacının gölgesinde sana denk geldim.Nergislerin açma vaktiydi.Bu yüzdendir ki nergisler bana seni anımsatır her kokusunu içime çektiğimde.neydi ?seni bana getiren ,ya da beni sana doğru çeken bilinmez! Ha şu var ki,İki bilinmeyenli bir denklem de değil bu.Trikotajla bir alakası da yok ,kader deyip de geçmeyeceğim.Nasip belki de.
Sen sevilmek istedin belki de umarsızca.Yeniden keşfedilmek istedin.Muradına da erdin kanımca!Zira benim içimde bir sevda denizi vardı ve tüm limanlar senindi.Benim ise tek derdim farkına varılmaktı,önemsenmekti,belki de sadece ‘’nasılsın’’diye sorulmasını ,farkındalığımın farkına varılmasıydı.

Ben,hiçbir zaman normal olanlardan olmadım.Hep sıra dışıydım.Her şeyi uçlarda yaşamayı istedim.Başarılı olmalıydım,elimi attığım hiçbir şey avucumdan kaçmamalıydı.Sevdim mi biraz arabesk çe bir deyim lakin Allah’ına kadar sevmeli,ölümüne diyecek kadar da iddialıydım.Belki de bu yüzden hiçbir zaman bu duygularımdan vaz geçmedim.Belki de bu yüzden hayata ,yaşamaya direndim.Hani derler ya işte,ham dım,piştim.

Büyüdüm be sevgili.Ben büyüdüm.Hem de hiç istemediğim halde.Çok sancılı oldu.canım çok yandı.Başarmanın,kazanmanın verdiği hazlar güzeldi.Lakin bunların yeterli olmadığını gördüm.Aşkın yakmasını da gördüm sayende kavrulmayı da öğrendim.Seni özlemeyi öğrendim,bazı zamanlarda karşılıklı olarak mesafeler koyduk aramıza ama yine de direndik kanımca .Artık eskisi kadar almıyorum kalemi elime.Kızgın oluyorum,sinirli bir yapım oldu.Ulu orta küfürler bile savuruyorum bazen arsızca.Çaresizce içimde çocuğun sessiz hıçkırıklarını içiyorum yudum yudum.Sonra içime çekiliyorum ,ve susuyorum.Mesela F/D dinlemiyorum artık.Artık eski ben değilim ,bunu biliyorum.Senin de beni anlamanı beklemiyorum.Bunu umarsızca istiyorum.

Sence çok mu geç ?Tekrar o haşarı,yaramaz ,hiper actif çocuğu geri getiremez miyim ?Zamanı durdurabilir miyim?tekrar eski ben olabilir miyim?yeniden doğmak,yeniden bir hamur misali yoğrulmak istiyorum.Ama bu defa daha güçlü,daha sağlıklı,ve yolumuzun en başta kesiştiği bir hayatı düşlüyorum.Şunu hiçbir zaman unutma.
Ben,
Seni
Hâla seviyorum.