Hâlâ Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

Durur mu hâlâ kurumuş çiçekleri sakladığın kitapların?
Başucunda bir tane, sehpada biri ve balkonda...
İntihar gibi okuyor musun sevda şiirlerini
Hani çayına katık ettiğin sigaraların vardı
Ve ardı ardına yakarken kaç şiire ruh verirdin?
Hâlâ içiyor musun yıldızlı gecelerde.

Durur mu hâlâ kırmızı kalemlerin?
Küstüğümde sol avucumu çizerdin
Öpmek yasak derdin, barışmak bir şiirle
Ve şiirlerin sonunda kırmızı kalemle üç nokta...
Bitmezdi çünkü orada ne yaşandıysa
Ve devamı vardı aslında
Üç, kırmızı, küçük noktadan sonra da....

Durur mu hâlâ
Dilinin ucuna gelip de söyleyemediklerin aklında?
Durur mu hâlâ
Kaldırımlarına ağıtlarımızın sindiği şehirde sevdiğin akasyalar?

Durur mu hâlâ
Nabızlarımızın bir attığı serçelerin başımızda hiç susmadan bize şarkı söylediği
Yedi sıra dikilmiş akasyalı parkımız?

Durur mu hâlâ
Sana oradan buradan aşırıp karaladığım şiirler ki onları halime tercüman olsun diye...
Kitaplarının arasına usulca koyarken
Hiç ayrılık geçmezdi içinde
Şimdi bu ruhlar nasıl ayrı durur hâlâ