Hâl ve Gidiş... Şiiri - Ulvi Ziya

Her birimiz bir yerlerde,kapkara bahtına küs...
Bir toplumda yapayalnız; kimimiz yetim,öksüz...
Üstümüzde bir yük var,sanki kâinattan ağır;
Hayat denen bu yükü, kan terleyip götürürüz...

Kimi kendi derdinin azâbını çeker yürür...
Kimi dosttan,akrabadan,birinden yardım görür...
Kimi de bencileyin nasipsizdir her nedense;
Sarp ve tozlu yollarda,etrâfını duman bürür...

Ne demeli,ne etmeli; bu bizim kaderimiz...
Sabretmeli,şükretmeli; yansa,donsa derimiz...
Zor şartlarda,çâresiz,gidiyoruz son menzile;
Bu yerde yerimiz yok,ötede var mı yerimiz? ...