gönül cam kırıklarını eze eze yürüdü
kanadı ilkin oluk oluk,kabuk bağladı sonra
yapraklarını döktü gönül bir bir
sılada gurbeti yığınlar arasında yalnızlığı gördü
umut bir kelimeden ibaret
zamansa geçmek bilmeyen bir esaret
dost bildiğin omuzlar el olmuştu
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta