gönül cam kırıklarını eze eze yürüdü
kanadı ilkin oluk oluk,kabuk bağladı sonra
yapraklarını döktü gönül bir bir
sılada gurbeti yığınlar arasında yalnızlığı gördü
umut bir kelimeden ibaret
zamansa geçmek bilmeyen bir esaret
dost bildiğin omuzlar el olmuştu
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta