Hal Meali Şiiri - Aytekin Kalyoncuoğlu

Keşmekeş bir adam oturuyor yüreğimin orta yerinde
Geceleri uyumuyor, ıslak ve gergin bir kızarıklık sinmiş gözlerine
İstiyor ki bir fotoğraf gibi donup kalsın bazı anlar
Çökeltilmiş buzul taşların arasında kayboluyor; zihninde anılar
Korkuyor yarım kalan cenklerin depreşmesinden
Güneşin siluetine sığınıyor bir makber sükutunda
Özlüyor, lekelenmiş gömleğini gizlice çamaşır sepetine attığı zamanları
Ellerinde kalakaldı öğrenmenin küçük çizikleri
Yorgun bekleyişleri getiriyor ulaklar sisli bir havanın ardından
Boş zarfları gönderiyor cevaben isimsiz adreslere
Eşkenar acılar çizip çıkmaz yollar buluyor sade bir hayatın karalanmış sayfalarında
Seferi umutlar zaferi getirir diye vazgeçmiyor istemekten
Seviyor; olmayı, olmamayı gidip de dönmemeyi, varıp görmemeyi, aramadan bulmayı…