Hâl-i Siyâh Şiiri - Goncagül Çolak

Bu sokaklardan geçenler
Hüznün sillesini hisseder yanaklarında.
Öksüz bu asfaltın karasında
Kekremsi bir koku raks eder.
Gece yansıyınca evlerin çatısına,
Bacasından süzülür karanlık.
Boyanır duvarlar insan sülietine.
Nereye gidersen git,
Peşi sıra gelir arkandan.

Her insanın vardır bir siyahı
Dertler farklı olsa da
Birleşir acılar aynı yerde.
Kiminin gecesinde,
Sahipsiz bir sokak arasında.
Kiminin ise gölgesinde.
Ama mutlaka,
Mutlaka bulanır insan bir siyaha.

Zifiri karanlıktır bu sokakların ardı
Gözler görmez,diller konuşmaz tenhada
Hâl-i siyâh gönüllere yansır dolunay
Yürekler ayaklanır gömdüklerine,
Eller semaya kavuşur.
Bir dua kadardır zikredilen sevdalar.

Yorgun kaldırımlarda atar bu sokakların kalbi
Adımlar ağır,dildeki türküler yanık.
Anılarda o güzel zamanların verdiği acı hüzün.
Yaşanmasaydı bazı yaşanmış olan yaşanmışlıklar
Belki de keşkeler düşmezdi dudaktan kalbe.
Belki de siyaha sevdalanıp hapsetmezdik kendimizi
Çıkmaz sokakların çıkmazına